هدیه

هدیه دادن و گرفتن برای مناسبتها برام خوشاینده.خیلی از آقایون یا واقعا خودشون همین حس رو دارن که هدیه میدن یا بخاطر خوشحال کردن طرف مقابلشون این کارو میکن هر چند خودشون اهلش نباشن و به مناسبت برای هدیه دادن اعتقادی نداشته باشن

همسر ما هم از دسته دوم بشمار میره و معتقده هدیه دادن مناسبت نمیخواد و اصلا مناسبت معنا و قشنگی کار رو از بین میبره.بی مناسبت محبت کردن اینجوری خیلی باارزشه

ولی توی خانواده ما این یه رسمه که همیشه رعایت میشه.مثلا برای تولد هر کدوم حتی اگه جشنی برگزار نشه هدیه ها ردوبدل میشه.کاملا برعکس خونواده همسر که تا جشن نگیری و مهمونی اساسی پر و پیمون شام ندی(مثلا عین یه عروسی با حضور پررنگ بزرگ و کوچیک و  پیر و جوون) حتی کادو برای نوه عزیز!(دخترک ما) هم وجود نداره علیرغم سوغاتها و هدیه های همیشگی که از طرف ما ارائه میشه!

فقط خداروشکر که ما چشممون به دست کسی نیست

اینو گفتم که بگم مناسبتهای دیگه غیر از تولد مثل  ولنتاین و عیدی و ... شامل این دسته میشن که همسری خودشو مجاب به هدیه دادن برای من نمیدونه.تولد رو دیگه بخاطر من رعایت میکنه

ولی امسال خیلی خوش بحالم شده چون کادوی تولدم سفر به دیار خواهری بود و انصافا چسبید و ولنتاین هم هرچند خواستیم غربزده نباشیم نشد و همسری یه کار خداو بنده پسندانه کرد و اونم خرید گوشی جدید iphone 5 برای بنده بود که دیگه با این همه هزینه اصلا توقع نداشتم و راستش خودم دستم برای خریدش نمیرفت و از خریدش منصرف شده بودم.بهرحال سورپرایز شدیم اساسی و اونم خیلی چسبید دیگه

پ.ن (با پررویی):با کمال تواضع فقط اینو بگم نمیدونم از امسال به بعد کادوی ولنتاین رو هم مثل تولد منتظر باشم و اینو هم همسری هرسال مدنظر داره یا فقط امسال بوده .هاهاها

بهرحال خدارو شکر و همسری عزیز ازت ممنونم!