ما به هم محتاجیم
تا می توانید لبخند بزنیدما به هم محتاجیم
تا می توانید لبخند بزنید
ما بردیم و ما بردیم...
خوب دیگه بسلامتی ....خواهیم رفت به جام جهانی...
واقعا خوشحالم برای کشورم و ملتی که مدتها توی فکرشون فقط گرانی و تورم و ناامیدی و بدبختی و شب و روز رو یه جوری سرکردن بوده.مدتهاست از ته دل نخندیده ایم.دیروز شاد شدیم به معنای واقعی. خداروشکر
واقعا ممنونیم این همه ذوق و شادی به دلهای مردمتون سرازیر کردین ورزشکارای عزیز!
چه باید کرد؟
یعنی نوشتن میتونه آدمو تسکین بده؟
اونوقت تکلیف حال ۴ تا دوست که به اینجا سر میزنن چی میشه؟
اونوقت تکلیف غرور بزورنگهداشته آدم چی میشه؟
اونوقت قراره چی بشه؟منتظر همدردی هستی؟که ببینی چطور میخوان حق رو تقسیم کنن و سهمتو بدن؟
به دنبال چی هستی؟
چی رو میشه تغییر داد؟
چه تصمیمی میشه گرفت؟
چه میشه کرد؟
تکلیف راهی که با هزارامید طی کردی و تا این نقطه رسیدی چی میشه؟میشه برگشت؟کاش میشد!کاش میشد همه چیز رو برگردوند سر جاش ...
روزها و شبهای رفته...سالهای سپری شده...فداکاریها و گذشتها و احترامهای قائل شده...تنهایی های تحمل شده...انتظارهای برآورده نشده...خوابهای راحت و بی دغدغه ساعت ۱۱ شب تا صبح زود فرداش... شادابیها و طراوتهای دود شده...سفرهای به یادموندنی که قبلا بود و الان فقط خاطره شده ... رقصها و شادیها و مهمونیها و حتی پارک رفتنها و پیاده رویها و بیخیالیهایی که دیگه تکرار نشدن و اونوقتا مزه واقعیشون معلوم نبود...
ادامه مطلب ...بابا...22 خرداد 1379
22 خرداد که بیاد 13 ساله که بابا از دنیا رفته.عجیبه که هنوز باور نمیکنم رفتنش رو .انگار تمام اون برنامه های خاکسپاری و تدفین و ترحیم و مسجد و تسلیتها توی یه فیلم سینمایی بوده و خودش هنوز توی خونه حضور داره.