کتلتهای مامان

کتلتهای مامان همیشه خوشمزه است.مخصوصا هروقت خسته و گرسنه بهشون رسیده باشم.تازگیها (توی همین سال جاری)همسری هم به لیست دوستداران کتلت پیوسته  و هرچند غرور مردانه اش(احتمالا)اجازه نمیده از دستپخت  تعریف کنه(معمولا) اما با اشتها میخوره و چنانچه مثل امروز توی راه سفرکاری باشه ترجیح میده صبحونه رو  از این کتلتها بخوره.خلاصه که دیشب همسری فرمودن که عازم اصفهان هستن اونم ساعت 5 صبح با دوستشون قرار دارن.بنده هم دیشب باقالی پلو با گوشت به شیوه جاافتاده و با صرف وقت اساسی درست کرده بودم بعد هم کمی خرید کردیم و برگشتیم خونه و وقت بنده پر شد با شستن سبزی خوردن و چیدن میز شام و سرو اون و بعد هم جمع کردن میز و  شستن ظروف  و رسیدگی به وضعیت یخچال و شستن میوه و پوست کندن و خرد کردن  میوه و ... دخترک هم با بابایی رفتن دنبال مادر جون که چون فردا کسی نیست خانم کوچولومون و به مهد ببره (بنده ماشین ندارم و بسیار زود هم میرم اداره و این مسئولیت به عهده باباییه ) از شب بیاد و بمونه پیش دخترک ما.

بنده هم ساعت 1 گذشته بود که خوابیدم .یعنی غش کردم از خستگی و اصلا بروی خودم نیاوردم که همسری چی بخوره توی راه.

اما دو سه ساعت بعد  با صداهایی توی آشپزخونه توی خواب و بیداری بودم که با آلارم موبایل همسری  بیدار شدم و ساعتو پرسیدم. 4 و نیم بود. چشمتون روز بد نبینه یک بوی کتلت سرخ شده ای میومد که نگو و نپرس.معلوم بود مامان بخاطر همسری  من اون ساعت اقدام به درست کردن اونها کرده .هم لجم گرفته بود و هم به صبر و حوصله و توان و عقیده  مامانم آفرین گفتم که تونسته بود این کارو بکنه.

دور از گوش مامان: دیگه از کتلت خوشم نمیاد.خواهش میکنم اصرار نکنید! 

عکس؟: به یاد باغچه بهاریمون